احکام ماسک نیازی به معنا ندارد

هنگامی که شهردار واشنگتن دی سی هفته گذشته تغییراتی را در دستور ماسک شهر اعلام کرد، آب دهان به هواداران برخورد کرد. از اول مارس، ساکنان منطقه برای حضور در مدرسه، رفتن به کتابخانه یا سوار شدن در تاکسی باید خود را پنهان کنند. اما سالن‌های ورزشی، سالن‌های ورزشی، مکان‌های کنسرت، و عبادت‌گاه‌ها – می‌دانید، همه مکان‌هایی که مردم دوست دارند به سختی نفس بکشند یا آواز بخوانند و در مجاورتشان فریاد بزنند – صورت رایگان برای همه خواهند بود.

اگر هدف سیاست‌های ماسک کاهش انتقال ویروس کرونا تا حد ممکن است، پس قوانین جدید دی سی دشوار است. چرا کودکانی که عموماً در خطر ابتلا به بیماری شدید قرار دارند، باید هنگام نشستن ساکت در کلاس زمانی که بزرگان آسیب‌پذیرترشان می‌توانند بدون نقاب در کلیسا آواز بخوانند، ماسک بزنند؟ خودسرانه، ناسازگار، پوچ به نظر می رسد.

پس از آن، تقریباً هر دستور ماسک جامعه نیز همینطور است. اگر قوانین به طور یکسان در تنظیمات مختلف اعمال نشوند، ناعادلانه هستند. اگر این کار را انجام دهند، مضحک هستند: موفق باشید در یک رستوران، بار، یا فودکورت فرودگاهی رعایت کنید. اشاره به ایرادات منطقی در دستورات ماسک آسان است. رفع آنها سخت و مهم است. ممکن است تقریباً در هر بخش از ایالات متحده روند رو به کاهش موارد باشد، اما این افزایش تقریباً مطمئناً آخرین مورد ما نخواهد بود، همانطور که Omicron تقریباً به طور قطع آخرین گونه ای نخواهد بود که جهان را آلوده می کند. هنگامی که نرخ عفونت دوباره شروع به افزایش می‌کند، دولت‌های محلی و ایالتی می‌توانند سعی کنند سیاست‌های ماسکی را اجرا کنند که در واقع برای مردمی که در اطرافشان دستور داده می‌شود منطقی باشد.

شهر من، بالتیمور را به عنوان مثال در نظر بگیرید. همه افراد بالای ۲ سال باید «در هر مکانی غیر از خانه شخصی»، از جمله در «موسسات خدمات غذایی» از ماسک استفاده کنند. با این حال، غذاخوری در داخل خانه، که با افزایش نرخ انتقال COVID-19 همراه است، بیش از یک سال است که مجاز است و ناهار خوری ها نیازی به واکسینه شدن ندارند. علیرغم این واقعیت که موسیقی بدون ماسک از روزهای اولیه شیوع بیماری همه گیر شناخته شده است، به نوازندگان اجازه آواز خواندن، صحبت و نواختن ماسک بدون ماسک داده شده است. من اغلب از کنار رستوران ها با آن رد می شوم ماسک برای ورود لازم است تابلوهایی به درب ورودی چسبانده شده بود و پنجره‌هایشان از نفس کاربرانی که نقاب نداشتند مه گرفته بود. و در مکان‌هایی که ماسک‌ها هم مورد نیاز و هم امکان‌پذیر هستند – مثلاً داروخانه‌ها و خواربارفروشی‌ها – به ندرت کسی استفاده از آن را اعمال می‌کند.

بخوانید: رمز و راز ماسک تگزاس

این همه نسبتاً عملکردی و احمقانه به نظر می رسد. اگر به راحتی می توان آن را نادیده گرفت، چرا باید یک مأموریت داشته باشیم؟ جوزف آلن، مدیر برنامه ساختمان‌های سالم هاروارد، به من گفت: «مردم به درستی آن را می‌بینند، و من فکر می‌کنم که این به واکنش‌های شدید منجر شده است». از نظر آلن، تناقضات دستورات ماسک و شکست در انطباق نشانه‌هایی هستند که نشان می‌دهد ایالات متحده باید از تلاش برای تأثیرگذاری بر رفتار انسان دست بردارد و تمرکز خود را بر بهبود تهویه و فیلتراسیون در ساختمان‌ها آغاز کند. نقاب زدن، از آنجایی که آشکارا قابل مشاهده است و به طور اجتناب ناپذیری سیاسی شده است، راهبرد کاهش بیماری همه گیر است که برای اکثر مردم ساده ترین راهبردی است که متوجه آن می شوند – که ممکن است توضیح دهد که چرا این همه مورد توجه مردم و رسانه ها قرار گرفته است. اما پیشرفت‌های ساختاری می‌توانند در پس‌زمینه عمل کنند و از افراد بدون ایجاد احساس ناراحتی محافظت کنند.

یکی از استدلال‌های رایج (اگرچه به طور قطعی ثابت نشده است) علیه دستورات ماسک این است که آنها عملاً رفتار افراد را تغییر نمی‌دهند: افرادی که به هر حال ماسک می‌پوشانند و افرادی که نمی‌خواهند ماسک بپوشند بدجوری لباس خود را می‌پوشند یا قوانین را نادیده می‌گیرند. دیوید داودی، اپیدمیولوژیست در دانشگاه جان هاپکینز، می گوید: «هرکسی که در هر زمان در طول همه گیری همه گیر در هر مکان عمومی بوده است، متوجه است که دستورات ماسک به طور مداوم رعایت نمی شود. اما حتی دستورات نادیده گرفته شده نیز می تواند افراد را به روش های مفید دیگری تحت تاثیر قرار دهد. داودی به من گفت: «از منظر من، فایده اصلی نه خود پوشش نیست، بلکه پیامی به جامعه است که این موج هنوز تمام نشده است. دستور ماسک ممکن است به شکلی جادویی صورت همه افراد در حوزه قضایی خود را قنداق نکند، اما می تواند به نقاب گیران مشتاق یادآوری کند که از تجمعات بزرگ خودداری کنند، یا باعث شود افراد غیر نقابدار کمی فضای بیشتری به اطرافیان خود بدهند.

بخوانید: پرونده ماسک در مدرسه

اجرای دستورات ماسک در محیط های بسیار کنترل شده مانند مدارس آسان تر است. ارزش‌ها و ساختار سیاسی یک ایالت یا شهر خاص نیز برای رعایت آن مهم است. تارا کرک سیل، محقق ارشد در مرکز سلامت جان هاپکینز، می گوید: «اگر جامعه ای است که در آن بیشتر مردم می خواهند ماسک بزنند و شما فقط باید چند نفر دیگر را متقاعد کنید، در این صورت یک دستور در واقع ممکن است مفید باشد. امنیت. چنین جوامعی گسترده هستند: حدود دو سوم آمریکایی ها از ماه اوت، زمانی که هر دو ماهنامه منتشر می شود، به طور مداوم از ایده دستور ماسک ایالتی یا محلی حمایت کرده اند. Axios/نظرسنجی Ipsos ابتدا شروع به پرسیدن سوال کرد.

۳۰ درصد دیگر از مردم آمریکا احتمالاً شامل افرادی می شود که ایمان خود را به دستورات ماسک که به نظر می رسد منطقی نیستند از دست داده اند. کرک سل به من گفت که راه برای تصمیم گیرندگان برای بازگرداندن اعتمادشان، گوش دادن به هر جامعه، جدی گرفتن نیازهای آن‌ها و تنظیم سیاست‌های متناسب با آن‌ها است. شهری که اولویت های اصلی آن باز نگه داشتن مدارس و فعال نگه داشتن مشاغل محلی است، می تواند ماسک و آزمایش در مدارس را اجباری کند، اما به بزرگسالان اجازه می دهد بدون ماسک در بارها بروند، که دانش آموزان می توانند از آن اجتناب کنند. شهری که می‌خواهد از فشار دادن به بیمارستان‌های خود اجتناب کند، ممکن است با اعمال الزامات ماسک در مکان‌های پرظرفیت مانند سالن‌های کنسرت و میدان‌های ورزشی، منحنی را صاف کند. آن سوسین، کارشناس بهداشت عمومی در دارتموث، می‌گوید: اگر قرار است قوانین به‌طور نابرابر اعمال شوند – با الزامات ماسک در برخی مکان‌ها اما نه در مکان‌های دیگر – شدیدترین محدودیت‌ها باید در ساختمان‌هایی مانند فروشگاه‌های مواد غذایی، محل کار، دفاتر پست و مدارس اعمال شود. دانشکده. این‌ها لزوماً مکان‌هایی نیستند که احتمال شیوع ویروس در آن‌ها بیشتر است، اما افراد مسن و دارای نقص ایمنی ممکن است نتوانند به راحتی از آنها اجتناب کنند که می‌توانند در یک بار یا یک بازی هاکی.

کرک سل گفت: “من فکر می کنم مردم این انتظار را دارند که همه چیز باید کامل باشد، تا آنجا که منطق با هم کار می کند.” اما هیچ دستوری هرگز کاملاً سازگار نخواهد بود، و این اشکالی ندارد. سیاست‌های ماسک هنوز می‌توانند منطقی باشند، تا زمانی که در خدمت اهداف مشترک یک جامعه باشند.